De brander!

Hier gaan we mensen, onze eerste blogpost over het braden. Waar moet ik beginnen met praten over braden? Er zijn zoveel dingen aan roosteren die ik interessant en opwindend vind, zo erg zelfs dat ik soms, als ik een simpele vraag krijg, te gepassioneerd word en te veel in details ga en merk dat ze op hun gezichten veranderen. Dan realiseer ik me dat ik een beetje raar ben.

Branden is zo eenvoudig, het enige wat je als koffiebrander doet, zijn eigenlijk droge bonen. Roosteren is ook zo'n gek complex ambacht dat je enige beperking jezelf bent. Door wetenschap te integreren en software te gebruiken om variabelen beter te beheersen en een beter begrip te krijgen van wat er werkelijk gebeurt wanneer we deze groene en bijna smaakloze zaden veranderen in heerlijke complexe kleine lekkernijen waar iedereen van kan genieten.

Ik ben een barista sinds ik 13 jaar en 9 maanden was (de jongste leeftijd waarop je een baan kunt krijgen in Australië). Ik zou mijn ochtenden beginnen door om 04.30 uur wakker te worden, voordat de zon opkwam. Ik fietste naar het strand en surfte tot 08.30 uur en haastte me dan naar school om de eerste bel te luiden om 09.05 uur (meestal iets later), dan was de school om 15.35 uur afgelopen en moest ik mijn laatste les opraken om naar werk op tijd om 15.45 uur. Ik zou mijn dienst om 18.00 uur afmaken als ze sloten.
Als ik het opschrijf, lijkt het alsof ik een erg drukke jongen was, maar op dat moment voelde het allemaal als plezier en leek het helemaal niet als werk te voelen.

Ik was supertrots op de koffies die ik serveerde en kon me niet voorstellen dat koffie beter kon.

Dit was natuurlijk in 2005. In die tijd was het gebruikelijk om geen weegschaal te gebruiken, je schoten niet te timen, de donkerste en goedkoopste beschikbare koffie te gebruiken en zeker niet veel mensen letten op de watertemperatuur.
Het ging allemaal om 'het gevoel'. Het dichtst bij consistentie. rook het schot om te zien of het verbrand was of niet.

Desalniettemin greep koffie me om de een of andere reden vast en liet het nooit meer los.

Ik had nooit gedacht dat koffie zo'n groot deel van mijn leven zou gaan uitmaken. Ik heb op veel verschillende gebieden gewerkt en verschillende cursussen gevolgd, maar ik zou altijd weer in koffiebars werken.

Mijn broer Daniell maakte de universiteit af en vond een carrière in het bedrijfsleven en de verkoop. Hij besloot een grote wereldreis te maken en ging door vele koffieproducerende landen, hierdoor maakte hij echt kennis met een wereld vol koffie en toen hij terugkwam wilde hij een koffiebar beginnen.

We openden toen 'Koffie Winkel'. Een locatie in industriële stijl van 100 m2 in de stad waar speciale koffie, gebak, brunch en regelmatig tentoonstellingen voor lokale kunstenaars werden geserveerd.

Na de verkoop van Koffie Winkel verhuisde Daniell naar Nederland en ik volgde hem ruim een ​​jaar later. We begonnen bij Fifth achter de bar in 'The Main' waar we cocktails, bieren en natuurlijk heerlijke koffiebrouwsels serveerden. Niet lang daarna kregen we de kans om binnen te springen bij de branderij Sprout.

We hebben nu een leuk team met Daniell, Thomas, Fleur, Carlos en ikzelf.

Mijn rol is Head Roaster en Head of Quality Control. Hoewel we allemaal in verschillende gebieden springen wanneer dat nodig is.

Toen ik begon met braden, werd mijn liefde voor koffie echt nieuw leven ingeblazen.

Ik mag me verdiepen in de koffiewetenschap en binnenkort nog veel meer proeven.